Verbonden met mijn raamkozijn;
dunne zilveren draden met
fonkelende parels door de regen.
Ik tel de draden
en de vlakken.
Verdwaal in een magisch lijnenspel,
waan het een doolhof van verlangen
en proef het web in zijn oneindigheid.
Bijna raak ik de essentie,
als dit wonder verbroken wordt.
Een vlinder,
toverkleuren op de vleugels,
verstikt hier.
 |
