|
“Weet je wat,” zei vandaag
mijn buur.
“Het is tijd voor een wandeling
in de natuur.”
Wij namen boterhammen mee
en wat te drinken voor ons twee.
Wandelend de ochtend door.
Het was niet warm,
nee het was smoor!
Zweetdruppels vielen op de grond.
We keken al tijden in het rond.
Of er een rustplek in de schaduw was,
want al maar langzamer werd onze pas.
Ja, in dat weiland stonden bomen.
We klommen over een hek
om erbij te komen.
Puffend zakten we in het gras
en zeiden, hoe rustig het hier wel was.
Daarna deden we onze ogen toe,
maar plotseling loeide er een koe.
Toen ik mijn ogen opendeed,
zag ik iets dat je je leven
niet vergeet.
Een reusachtig beest
met horens op de kop.
Het gromde zoiets als:
“Donder op.”
De boodschap werd door ons goed verstaan.
We hebben het eten laten staan.
Zie jij zo'n reus, denk dan: “Weg van hier.”
Veel te gevaarlijk, deze
Stier.
 |
