Wat ik schrijf op dit papier?
Een versje over een heel klein dier.
Als het kouder wordt
verdwijnen ze uit het zicht
en metselen de deuren dicht.
Diep onder de grond,
het is echt waar,
zitten ze warmpjes bij elkaar.
De hele zomer hebben ze gespaard
en daarom genoeg te eten bewaard.
Komt het groen weer aan de bomen,
dan is het warm genoeg om buiten
te komen.
Deze beestjes leven in
een heuse monarchie.
De Koningin
staat aan het hoofd.
Alle anderen in het nest
hebben haar eeuwige trouw en ijver
beloofd.
De werksters lopen nijver in het rond
en zoeken voedsel op de grond.
Rap, rap,
want Hare Majesteit
wil haar eten
wel op tijd.
Oh jee, wat kijk je gek!
Kriebelt er wat in je nek?
Kom jij maar even hier.
Ik zie het al.
Geen reden voor paniek.
Je kwelgeest is een
Mier.
