de heilige Agnes
 

Vrome stemmen, orgelklanken,

kinderen tussen kerkebanken.

Toeristen turen naar omhoog

op de plek,

waar zij haar hoofd ooit boog.

Oh, sprak slechts wind en blad,

een koppel tamme duiven,

in deze holle, kille Dom.

Wellicht ze zou dan spreken.

Als ik haar vroeg:

"Agnes, jij bent nu daar boven.

Vertel me,

hoe leer ik in een hemel geloven?

Hoe weet ik,

dat er vergeving zal zijn

en niet het begin van nieuwe pijn?"

Mijn gedachten worden wreed verbroken.

De koster raakt mijn schouder aan:

"Meneer, de kerk wordt zo gesloten.

Ik moet U verzoeken om te gaan."