Cola als water

Twee slokjes. Misschien drie. Meer had ik nog niet gedronken uit mijn gigantische beker cola. Er zat nog zo ongeveer een halve liter in. Maar de serveerster in het Amerikaanse restaurant waar ik zat, vond het feit dat ik al een begin had gemaakt een duidelijk signaal: ‘Help, die moet zo snel mogelijk een refill.’

Een minuut later stond er een tweede - tot de nok toe gevulde - emmer cola voor mijn neus. Ik was niet verrast. Haar reactie is namelijk helemaal niet bijzonder. Bijna overal in de VS schenken ze de koolzuurhoudende drankjes als water. Het lijkt wel alsof frisdrank er uit de kraan komt.
Een glas fris kost bijna niks, je krijgt het geserveerd in megabekers en refills zijn altijd gratis. Klinkt leuk maar je maakt mij er niet blij mee. Ik wil namelijk helemaal geen liters ongezonde frisdrank. Tijdens het eten drink ik nauwelijks één megabeker leeg. De volgende, die er meestal staat voor je hebt kunnen protesteren, laat ik bijna altijd staan. Die wordt dus weggegooid. Waar ik me dan weer schuldig over voel, want een vol glas in de gootsteen legen is zonde.Van mij mogen die gratis refills afgeschaft worden. Aan dat ene drankje heb ik in de VS mijn handen al vol.