Macroplastics: zwerfafval in water groeiend probleem

 

Een heel groot deel van drijvend zwerfafval bestaat uit grotere stukken kunststof als flesjes, zakjes of piepschuim. Wanneer rivierwater zakt, blijft een deel daarvan hangen in struiken en bomen die langs de oevers staan. Het tafereel van takken vol in de wind wapperend plastic roept zowel ergernis als plaatsvervangende schaamte op. Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Hoeveel van dat plastic zweeft in het water en zien we niet? Wat is de schade aan natuur, milieu en economie?

Macroplastics zijn geen probleemstof
Merkwaardig genoeg bestaat er geen enkel overheidsbeleid voor zogeheten macroplastics in het oppervlaktewater. Provincies noch waterschappen tellen ze. Niemand kan bijvoorbeeld vertellen hoeveel plastic er via de rivieren in de Noordzee terecht komt. De uitvoerders van de Kaderrichtlijn Water doen niets, eenvoudigweg omdat macroplastics hierin niet als probleemstof is opgenomen. De beheerders voeren slechts de wet uit.

Geen normen voor plastic zwerfvuil in oppervlaktewater
Het wordt hoog tijd dat de regering anders besluit en de regelgeving wordt aangepast. In de beheersplannen moet worden opgenomen dat drijvend, zwevend of zinkend zwerfvuil wordt gemonitoord. En wordt het niet tijd dat er normen komen voor de toegestane hoeveelheid plastic zwerfvuil in oppervlaktewater?