In Indonesië vormt Bali letterlijk en figuurlijk een eiland. Letterlijk , omdat je er uitsluitend per boot, en tegenwoordig per vliegtuig kunt komen; figuurlijk omdat de bevolking vrijwel volledig Hindu is. Indonesië is voor het overgrote deel moslim.
De naamgeving van de kinderen op Bali begint simpel. De kinderen worden genummerd. Wayan, Maday, Ketut en Nyoman betekent 1,2,3 3n 4 in het Balinees. Worden er meer kinderen geboren, dan begint men weer opnieuw. Dat zie je soms bij restaurants, die Wayan 2 heten. Voor de Europese bezoekers is het allemaal nogal verwarrend, omdat de Balinees zich met deze naam voorstelt; met zijn nummer. Na verloop van tijd ontdek je, dat een Balinees meerdere namen heeft, die hem of haar in de loop van zijn jeugd worden toegekend. Dit gaat met uitgebreide ceremonies gepaard. De hoteleigenaar, waar ik jaren achtereen logeerde, leerde ik beter kennen. Zijn aanspreeknaam was I (manlijk), Wayan (eerstgeborene) Kandia (de clannaam). Daarnaast had hij nog andere, geheime namen (zijn totem bijvoorbeeld). Een van de grote genoegens van de stranden van Bali is het ondergaan van een uitgebreide massage. Dit wordt door vrouwen gedaan, maar er zijn ook, gerenommeerde, manlijke masseurs. Vaak probeert men een afspraak te maken voor de volgende dag. Zo sprak ik tijdens mijn eerste bezoek een masseuse aan met de vraag, waar “Maday” was. De vrouw reageerde laconiek en wees op haar rieten hoed. “Maday, what number?” Nu pas viel me op, dat op de bontgeschilderde hoofddeksels verschillende getallen geschilderd stonden.  |
