SPREEUWENWATERVAL

Ze zijn zo licht.

Vedergewicht.

Zij spelen met de wind

en tarten alle zwaartekracht.

De choreografie lijkt slechts spontaan.

De vormen vloeibaar,

onstuimig,

zacht.

 

Wat bezielt toch deze dieren.

Zijn het soms de rijpe vlieren,

die nu nog vol van bessen zijn.

Dansen ze voor deze vruchten?

Tarten ze de grijze luchten

voor dit uitbundig schransfestijn?

 

Mijn buurvrouw klaagt.

Haar donzen dekbed

is bekliederd en beklad.

Besmeurd met donkerpaarse vlekken

en een enkel peppelblad.